LienNa mijn miskraam in juli wilden we graag snel terug proberen voor een tweede kindje…Helaas kregen we weer een zware dobber te verwerken. Ik kreeg twee miskramen na elkaar.
Positieve zwangerschapstest
Ik heb een heel onregelmatige cyclus dus een test doen is altijd een gokje. Maar net voor kerst deed ik er toch maar eens een.
Ik had niet verwacht dat ze positief ging zijn, integendeel, maar ik had er nog liggen van vorige keer en ik dacht why not.
Er gebeurde eerst niets, maar na enkele minuten dacht ik een zeer licht streepje te zien. Say what? Een zeer licht streepje is toch wel een streepje zeker? Ik kon het niet geloven en deed een tweede identieke test. Yes. Weer een zeer licht streepje.
Google, Google, Google
En dan deed ik wat je beter niet doet: ik googlede “zwangerschapstest Action zeer licht streepje”.
HAH. Big mistake.
Tientallen fora en blogs later wist ik nog niks, de een had een zeer licht streepje en bleek zwanger, de ander niet. Ik was gewoon meer dan een uur van mijn leven kwijt?
Dus deed ik wat elke mentaal gezonde persoon zou doen.
NOT.
Ik ging naar de Kruidvat en kocht nog drie tests, de ene Early en de andere, gewone tests van 5€ voor 2 stuks.
Als deze ook positief zouden zijn, I figured, dan was ik toch wel echt zwanger.
Vijf zwangerschapstesten later
De Early test van Kruidvat gaf ook een plusje aan en daarmee werd mijn vermoeden bevestigd: ik was zwanger.
En dan deed ik iets wat belachelijk en overbodig was: ik maakte de overige 2 (niet Early) testen op en zag ook daar weer lichte streepjes verschijnen. In mijn hoofd bonsde het: PREGGERS PREGGERS PREGGERS.
Voorzichtig enthousiast
Ik wilde niet te hard van stapel lopen gezien de miskraam van enkele maanden voordien, maar ik sprong toch een bescheiden gat in de lucht! Na een doktersafspraak bleek mijn HCG bijna 3000 te zijn, wat goed was voor het geschatte aantal weken. Een week later liet ik opnieuw bloed nemen en toen bleek het HCG-hormoon gestegen te zijn tot 22.000. Voor mij een bevestiging dat alles goed was! Daarnaast kreeg ik ook echt last van zwangerschapskwaaltjes zoals extreme vermoeidheid en misselijkheid.
Een eerste echo zou drie weken later plaatsvinden en ik kan je vertellen dat dit 3 spannende weken waren…
Als je al eens een miskraam hebt gehad, blijft dit toch (on)bewust hangen. Wat als….
Maar ik voelde me op en top zwanger en ik was gerustgesteld door de bloedwaarden. Er was voor mij geen vuiltje aan de lucht.
1ste echo : geen vruchtje te zien
Drie weken later gingen we vol goede moed naar het ziekenhuis voor de allereerste echo. Volgens de berekeningen zou ik bijna 9 weken zwanger zijn. In de auto waren we al aan het brainstormen over mogelijke namen. Ik zei nog tegen de hubby: “Straks zien we hem of haar voor het allereerst, zo speciaal toch!”
Helaas zagen we vrijwel meteen aan het gezicht van de gynaecoloog dat er iets mis was. Het duurde lang voor ze iets zei. Er bleek er tijdens die echo een vruchtzakje met dooier te zien zijn, maar geen vruchtje.
Mijn wereld stortte in, ik had dit niet verwacht aangezien ik me zo zwanger voelde en mijn HCG-waarde goed was….
De gynaecologe zei dat het eventueel wel kon dat ik minder ver was dan berekend.
Maar die kans achtte ze klein in. Een week later mocht ik opnieuw langsgaan en als er dan geen vruchtje en kloppend hartje zou te zien zijn, zou het sowieso slecht aflopen.
Volgens haar lopen 1/5 zwangerschappen af in een miskraam, we mochten niet ongerust zijn dat dit ons een tweede keer overkwam. Het feit dat we al een gezond kindje hebben, is een zeer goed teken. Maar goed, het was de tweede keer na mekaar en heel zwaar voor ons.
Ik heb de hele dag gehuild, and then some.
Curettage
Een week later, op maandag 25/01, gisteren dus, gingen we met knikkende knieën terug. Ik had me voorgenomen om geen greintje hoop te koesteren, want dan zou het minder erg zijn om te verwerken.
Who was I kidding.
Ik heb gegoogled, op fora gezeten, gepiekerd en gehuild…niks kon vermijden dat ik toch met een inieminie klein sprankeltje hoop terug ging. Misschien had het zich goed verstopt? Als in; haha, die grappige embryo toch!
Maar de bevestiging kwam al snel: het vruchtzakje was leeg gebleven. Het was iets wat ze een “blighted ovum” noemen.
Donderdag word ik gecureteerd onder volledige narcose, dan wordt alles operatief verwijderd.
Afscheid
Het voelt in tegenstelling tot vorige zomer ook echt aan als een afscheid van een kindje. Ook al was er zelfs geen kindje te zien. In ons hoofd maakten we al plannen, zochten we namen,…keken we uit naar de hele komende periode. Omdat ik me ook echt nog steeds zwanger voel op dit moment, maakt dit het extra zwaar. Het voelt allemaal nutteloos aan, een verloren periode. We moeten vooruit denken, het is niet omdat je twee miskramen na elkaar hebt, dat er geen kindje meer komt. Sommige vrouwen maken dit zelfs meer dan 3 keer na elkaar mee…Maar het is hard, pijnlijk, oneerlijk. Ik wil het uitschreeuwen. Het is verdomme klote. Maar de tijd zal ook deze wonde helen…en we hebben al een lief mannetje rondlopen die onze gedachten wat kan verzetten. Bovendien lopen we niet meer kans om dit nog eens mee te maken dan eender wie. Een kleine troost, maar zwanger worden/zijn zal voor ons nooit meer hetzelfde zijn na het schisisverhaal en deze twee miskramen.
Bedankt om dit te lezen…
Ps: Ik vond ook een goed boek om ons hierbij te helpen. Ik zal hier misschien later nog een review over schrijven als ik het uit heb.