LienIn januari onderging ik een curettage. Drie maanden later blijkt dat deze curettage mislukt is. Ik ga volgende week opnieuw onder het mes voor een tweede curettage.
Ik pen de rest van mijn verhaal neer omdat ik zelf op zoek ging naar gelijkaardige ervaringen en deze amper vond. Het zou mij alvast troost bieden om te weten dat ik niet alleen ben. Het is mentaal (en fysiek) een hartverscheurende periode voor iedere vrouw die een miskraam meemaakt. Als er dan ook nog eens complicaties bij komen kijken, is het gewoon extra belastend…
Verloop van de eerste curettage
Na mijn eerste miskraam vorige zomer ontdekte ik dat ik opnieuw zwanger was in december 2020. Tijdens de eerste echo, rond 8 weken, bleek dat het vruchtzakje leeg was, er was geen embryo te zien. Brute pech dus, opnieuw een miskraam . Deze keer kreeg ik meteen een curettage (=operatief verwijderen van de zwangerschap) ingepland.
De eerste ingreep zelf verliep goed, ik had weinig last (fysiek dan). Na 8 dagen stopten de bloedingen. Ik deed elke week na de curettage een zwangerschapstest (uit mezelf) om te kijken of de zwangerschapshormonen (HCG) verdwenen, maar de test bleek elke keer opnieuw weer dik positief te zijn.
Ik wist dat zwangerschapshormonen (HCG) na een miskraam wel even kunnen blijven hangen in je lijf, maar toen ik zeven weken na de ingreep nog positief testte, trok ik aan de alarmbel.
Mijn HCG stond 7 weken na de curettage nog steeds op 61, en negen weken erna was het maar gedaald tot 30. Het ging dus enorm traag… Normaal gezien halveren deze waarden na een miskraam om de 3 à 4 dagen. Het HCG moet ook echt op 0 komen te staan, anders kan je niet opnieuw zwanger worden.
Mijn menstruatie bleef ook uit, ik had enkel eens enkele dagen op en af zeer licht bruin- en bloedverlies.
Tweede controle bij de gynaecoloog
Ik mocht gelukkig snel opnieuw langs bij de gynaecoloog toen ze dit te weten kwam.
Bij deze tweede inwendige controle-echo zei ze dat het er op een bepaalde plaats wat “rommelig” uitzag. Dat waren haar exacte woorden en niet meteen een uitspraak dat je wil horen uit de mond van je gynaecoloog. Excuse me? My interior female parts are not supposed to be rommelig.
Ze kon het zelf niet supergoed uitmaken, maar zei dat het mogelijk was dat er toch nog een restje placenta was blijven kleven.
Het gebeurt heel soms blijkbaar dat er restjes blijven zitten… ook al had ze op de eerste controle-echo 6 weken na de curettage niets bijzonders gezien….
Ik ben echt de queen van de uitzonderingen aan het worden haha (insert groen lachje).
Terug aan de pil na curettage
Haar voorstel was om 10 dagen een gewone anticonceptiepil (maar dan wel een dubbele dosis) in te nemen om mijn menstruatie uit te lokken. Dat zou mijn baarmoeder misschien volledig “schoon” maken. Ze hoopte dat hiermee alle eventuele placentarestjes na de curettage zouden verdwenen zijn.
Zo gezegd, zo gedaan.
Bibi terug na 3 jaar opnieuw aan de pil, terwijl ik gezworen had die brol-hormonen niet meer te nemen. Maar nood breekt wet.
Ik kreeg mijn regels gelukkig zoals verwacht en maakte de week erna een afspraak bij de dokter om nog maar eens bloed te prikken.
HCG daalt veel te traag
We waren ondertussen 11 weken verder na mijn eerste curretage. Ik was heel zenuwachtig naar het resultaat, want als het opnieuw niet genoeg zou gedaald zijn, moest ik opnieuw naar de gynaecoloog en zou ze me misschien een nieuwe curettage voorstellen.
Het resultaat was teleurstellend: de waarde van het HCG was 14.
Opnieuw slechts gehalveerd op twee weken tijd, ondanks de uitgelokte menstruatie.
Fuck.
Nieuwe tussentijdse bloedingen
Ik hield de moed hoog en dacht bij mezelf van “Ok Lien, het daalt tenminste, traag maar gestaag. Het komt in orde. Binnen vier à 6 weken aan dit tempo is het weg en kunnen we dit voor eens en altijd afsluiten.”
Maar toen ik amper 5 dagen later opnieuw bloedingen kreeg en me ziek begon te voelen, trok ik het niet meer.
Ik plande opnieuw een afspraak bij de dokter voor een bloedonderzoek. Resultaat: het HCG was na een week niets meer gedaald en ik had er een bacteriële infectie bovenop gekregen. On top of that kampte ik met een flink ijzertekort door al die bloedingen waardoor ik me zo slap als een vaatdoek voelde.
Best wel radeloos belde ik naar de gynaecoloog en gisteren mocht ik tussen haar operaties door langsgaan.
Mislukte curettage: tweede curettage gepland
Tijdens de controle bleken er nu plots bloedklonters in mijn baarmoeder te zitten die er daarvoor niet waren. Ze hakte de knoop door en zei dat ik een tweede curettage zou moeten krijgen om alles hopelijk weg te krijgen.
Fucked up
Ik moet je niet vertellen hoe fucked up ik me voel sinds januari dit jaar. Al drie maanden zit ik een mentale en fysieke rollercoaster waar op momenten geen eind aan lijkt te komen.
Ik probeer de tweede curettage van maandag te zien als het eindpunt van dit horrorverhaal. Helaas kan ik er toch niet 100% gerust meer in zijn door de gebeurtenissen van afgelopen maanden. Ik hoop echt dat mijn lichaam tegen juni volledig hersteld is van deze shit.
Gelukkig heb ik veel steun van mijn hubby, mijn vriendjes, familie en liefste collega’s. Ik ben ook super dankbaar dat we Rune al in ons leven hebben die de aandacht soms wat kan afleiden.
Uiteindelijk komt alles wel goed en zullen we terugkijken op deze periode als een van de vele hobbels in de weg van het leven (amai dat klinkt veel te gewichtig). Maar ik zou nu toch graag eens een hobbelvrije periode doormaken, al was het maar voor een paar maandjes ofzo, ok? Dank u wel.