Lien
Ik weet niet hoe het bij jullie zit, maar ik heb het moeilijk om het te houden bij 1 stukje chocola.Voor ik het weet, heb ik de hele reep op en voel ik mij schuldig en ook een beetje kwaad. Want zeg nu zelf,hoe moeilijk is het om gewoon niet de hele reep op te eten for crying out loud? ’t Is toch gewoon een kwestie van “nee” zeggen tegen jezelf en de rest braaf terug in de kast leggen? Heb ik dan werkelijk geen greintje discipline? Grrrrrr. Ewel: ja en nee. Natuurlijk is het een kwestie van discipline, maar het gaat toch nog verder dan dat! Want suiker heeft een bepaald effect op je hersenen, het doet verlangen naar meer!
Het effect van suiker op onze hersenen
Ik raad je aan om volgende video van Nicole Avena te bekijken. Hier wordt prachtig uitgelegd welk effect suiker heeft op je hersenen, en waarom suiker zo’n aantrekkingskracht uitoefent op ons. Ik zou er nog een heel uitgebreid artikel aan kunnen wijden, maar eerlijk, deze video vat alles in 5 minuten samen.
Geen zin om de video te bekijken? Lees hier mijn verkorte samenvatting:
Stel, je eet ontbijtgranen, pakweg Frosties. Wanneer je iets eet waar suiker in verwerkt zit gaat er een signaal van de smaakreceptoren op je tong af. Dat signaal gaat naar dat deel van je hersenen dat instaat voor het verwerken van de smaak “zoet”. In dat deel van je hersenen gaat het signaal “zoet” een soort van beloningssysteem activeren. Het beloningssysteem kan je het best vergelijken met een reeks elektrische impulsen in de verschillende delen van de hersenen. Het zijn die impulsen die je brein doen beslissen dat ze het wel een fijn gevoel vinden, daar in je mond, en je dus doen grijpen naar dat tweede snoepje of koekje of in dit geval meer Frosties. Wanneer dit beloningssysteem te veel wordt gestimuleerd, bijvoorbeeld door te vaak en te veel suikerrijke voeding te eten, raakt het systeem danig in de war. En dan spreken we van “cravings” (een verlangen naar meer) en een verhoogde tolerantie ten opzichte van suiker. Wat kan dan het “verslavende” effect zijn van suiker? Daarvoor moeten we kijken naar een neurotransmitter in ons lichaam, “dopamine“. Dankzij deze stof voelen we ons blij, energiek en gelukkig. De eerste paar keer dat je suiker eet gaat het dopamine niveau in je lichaam omhoog, wat een zekere kick of rush veroorzaakt. Na verloop van tijd gebeurt echter het omgekeerde. Het wordt dan steeds moeilijker om het dopamine niveau op peil te houden en een laag dopamine niveau heeft tot gevolg dat men zich niet prettig voelt. Alcohol, nicotine drugs en suiker lijken de dopamine-activiteit in de hersenen te stevig beïnvloeden. Deze middelen hebben dus een verslavend effect op sommige mensen.
Dus: af en toe een koekje kan zeker geen kwaad, maar het kan snel de verkeerde kant op gaan als je niet oplet. De conclusie is dus dat suiker wel degelijk verslavend werkt. Dat had ik al door gelet op mijn eigen ondervindingen, maar ik had het nog niet zo duidelijk uitgelegd gezien. Een openbaring, al zeg ik het zelf!
Tijd voor het volgende deel: Verborgen suikers in onze voeding. Binnenkort online!