Derde trimester zwangerschap is aangebroken

Momenteel ben ik 29 weken weken zwanger, bijna 7 maanden dus. Het derde trimester zwangerschap is dus aangebroken!

Afgelopen weken

Afgelopen weken waren emotioneel niet te onderschatten. Dat heb ik enerzijds te danken aan die leuke zwangerschapshormonen die door mijn lijf razen, en anderzijds aan de schisis (een gelaatsafwijking) die bij ons beepje werden vastgesteld op 23 weken tijdens de morfologische echo. Dat verhaal lees je hier. 

Als kers op de taart moest ik vorige week midden in de nacht plots naar spoed omdat ik enorm veel buikpijn had die maar niet weg ging. Na een nachtje aan de monitor bleek dat ik vroegtijdige weeën had en een reeds verkorte baarmoederhals. In dit stadium zou hij 4 à 5 cm moeten zijn, maar hij was ingekorte tot 2cm. Dit was veel te vroeg! Er was een riscio op vroeggeboorte. Ik kreeg dus weeënremmers en progesteron om dit allemaal te doen stoppen, waardoor ik 4 dagen in het ziekenhuis moest blijven. Nog meer stress! Gelukkig sloegen de remmers aan en ben ik ondertussen terug thuis, in platte rust tot de bevalling. Heel erg balen allemaal.

Beetje pech enzo

Bon. Deze eerste zwangerschap loopt niet van een leien dakje. We hebben echt wel een beetje pech met bepaalde zaken.
Gelukkig zijn de hubby en ik positief ingestelde mensen (en hij dan overduidelijk nog meer dan ik) en blijven we doorgaan en moed houden. We krijgen ook veel liefde van onze omgeving. Onze familie, vrienden en collega’s zijn echt allemaal zo lief voor ons, ik word er weer helemaal emo van als ik erover denk.

Binnen twee weken moet ik terug op controle om opnieuw een vroeggeboortetest uit te voeren. Deze testjes kunnen laten zien of de baby binnen de twee weken zou komen. Laat ons hopen dat die negatief is. Momenteel zijn we gerustgesteld dat er verder niets aan de hand is met ons kleintje, zijn groei verloopt prima, hij is ongeveeer 35 cm en weegt 1,070 kg. Perfect op schema dus.
Daardoor kan ik alles toch wat relativeren. Al maak ik me soms nog wel wat zorgen over wat ons nog allemaal te wachten staat wanneer hij geboren wordt.
Soit. Ik wil even mijn gedachten en gevoelens over het tweede trimester neerschrijven, voor ik alles vergeet in de chaos van het ouderleven later ;-). Hier gaan we!

Ongeveer 7 maanden zwanger

• • Ik heb nu echt al een dikke buik. Die begint onder andere in de weg te zitten wanneer ik mijn schoenen wil aandoen. Waar ik vroeger moeiteloos en flexibel mij kon bukken, lukt dit nu nog amper zonder te zuchten. Ik begin mij meer en meer als een oud méke te voelen. Mijn teennagels lakken wordt ook steeds een grotere opgave.
  • Andere zaken waar ik het moeilijk mee heb of die niet meer lukken:1) Op mijn buik slapen: een absolute NO-GO. Lang leve mijn “saucissekussen” die ondertussen meer dan de helft van ons bed impalmt (sorry hubby)
    2) Normaal stappen (hallo waggelende eendenpas)
    3) Een uur onafgebroken NIET naar de WC moeten (Heb ik eigenlijk wel nog een blaas? Het lijkt wel alsof alles direct naar onderen loopt.)
    4) Uitgerust wakker worden (wegens punt 1 en 3 en een bewegende baby in mijn buik)
    5) Uit bed geraken (wegens punt 1 en 4 en ook doordat ik er echt letterlijk steeds moeilijker uit geraak. Paracommandostijlgewijs zijdelings het bed uitrollen lukt het best)
    6) Geen verfrissend roséetje mogen drinken tijdens deze zalige zomerdagen (ik heb alcohol totaal niet gemist, maar nu in de zomer had ik toch graag eens een glaasje rosé gedronken af en toe)
    7) Niks mogen doen wegens risico op vroeggeboorte. Dit is geen standaardzwangerschap gelukkig, dus gewoon pech hebben. But it sucks!
  • Waarom is het zo warm? Ik voel mij al weken opzwellen in elk mogelijk lichaamsdeel. MIjn voeten lijken een maat groter, mijn gezicht ziet er uit als een ballon en ik voel mij ondertussen zo elegant als een olifant in een balletgezelschap. Nog drie maanden te gaan, zucht.
  • De baby beweegt veel. Dit is echt wel fijn om te voelen. Kleine roffeltjes, stompjes, overdag maar ook ’s avonds en ’s nachts. Het is geruststellend omdat je weet dat hij er zit en actief is. Beter te veel bewegen dan te weinig, denk ik dan als ie weer eens tegen mijn blaas aanstompt. Maar soms lijkt het of ie op zijn eentje een paar mexican waves aan het uitvoeren is tegen mijn ingewanden.
  • Superdroge huid. Twee keer per dag smeer ik me in met een rijke olie of lotion, maar af en toe begint het wat te schilferen. Bedankt hormonen! Dit is mijn favo anti-striemen olie trouwens.